ΑΝΕΚΔΟΤΑ

ΑΝ ΣΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ ΔΕΞΙΑ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΟΘΟΝΗ ΣΑΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΕΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ

                             

Ένας μαντιναδολόγος Ηρακλειώτης πάει στο Λασίθι να δει ένα συνάδελφό του. Το βράδυ,  επειδή ο Λασιθιώτης είχε μόνο ένα κρεβάτι,  ο Ηρακλειώτης κοιμήθηκε στο ίδιο κρεβάτι με το Λασιθιώτη και τη γυναίκα του. Το πρωί που ξύπνησαν, ο Ηρακλειώτης καλεί το Λασιθιώτη σε μια γωνιά και του λέει εμπιστευτικά και με συμπονετική φωνή: _Σύντεκνε μάθε το πώς η συντέκνισσα δεν είναι μπιστεμένη, όλη τη νύκτα με τη χέρα της μου την είχε …κρατημένη! Και ο Λασιθιώτης του απαντά κοφτά: _Σύντεκνε, εγώ σου τηνε κράτουνα με τη δεξιά μου χέρα, μη τύχει η αφιλότιμη και πάει παραπέρα! ΤΟ ΚΡΗΤΙΚΟ ΡΟΛΟΙ Ο παπάς έδεσε το γάιδαρο στη μέση της καλαμιάς προκειμένου να φάει όσα στάχυα είχαν πέσει κάτω,  και μετά βάζει  στη σκιά που έκανε ο γάιδαρος μερικά στάχυα και ξάπλωσε  πάνω τους. Κάποια στιγμή από το διπλανό χωράφι  του λέει ένας: _Παπά, μήπως έχεις ρολόι? Ο παπά σηκώνει το δεξί του χέρι  και πιάν ει την ουρά του γαιδάρου και με το άλλο τα…μαλακά του και στη συνέχεια απαντά: _Σύντεκνε Μιχάλη, η ώρα είναι 11.37, ακριβώς. Ακούγοντας – βλέποντας αυτά ο άλλος μονολογεί. Πάει…. τρελάθηκε ο παπάς. Πριν όμως τελειώσει τη σκέψη του αυτή βλέπει να περνά από εκεί κάποιος που φορούσε ρολόι στο χέρι και το ρωτά τα ίδια και κείνος του απαντά τα ίδια, δηλαδή: Η ώρα είναι 11.37, ακριβώς.  Προ αυτού ο Μιχάλης λέει του παπά: _ Σύντεκνε, δαίμονας είσαι ή παπάς; Πες μου σε παρακαλώ  πως βρίσκεις την ώρα πιάνοντας την ουρά και τα σκέλια του γαιδάρου και εγώ θα σου δώσω ό,τι θες? Και ο παπάς: _Να, όπως είμαι ξαπλωμένος, σηκώνω με το ένα χέρι την ουρά και με το άλλο τα μαλακά του γαϊδάρου και έτσι βλέπω στο βάθος το καμπαναριό της εκκλησίας με το ρολόι!! ΤΟ ΣΤΡΩΣΙΜΟ ΤΟΥ ΚΡΕΒΑΤΙΟΥ (Γιατί «στρώνουν» το γαμήλιο κρεβάτι) Στην Κρήτη παλιά, όταν είχαμε γάμο, γινόταν «στρώσιμο του κρεβατιού» και μετά  την ερωτική πράξη, απλώνανε τα σεντόνια, για να δείξουνε ότι η νύφη ήταν παρθένα. Το έθιμο ήθελε να επαναλάβει και ο Μανωλιός. Ωστόσο δεν βρίσκει τη νύφη ντάξει και μένει εμβρόντητος. Μπρος σ’ αυτό η νύφη του επεξηγεί τσακπίνικα: _Ησύχασε Μανωλιό μου, μα ούλες οι γυναίκες έτσα ν’είμαστε. Απλώς μετά την πράξη πιάνει ο γαμπρός  το κόκκινο μπογιά και βάφει τα σεντόνια. Ίντα θαρρείς; Ο Μανωλιός ικανοποιείται από την απάντηση και μετά από επανωτές ερωτικές πράξεις κατεβαίνει στην αποθήκη και παίρνει τον μπογιά, για να κάνει αυτό που του είχε πει η νύφη. Όμως αντί να πάρει τον κόκκινο, παίρνει τον πράσινο και αφού βάφει τα σεντόνια, τα απλώνει από μόνος του, παίρνει μια καρέκλα και κάθεται πιο δίπλα, ανάβει τσιγάρο και περιμένει να περάσουν οι συγχωριανοί του να του πουν τα συχαρίκια. Πρώτος περνά ο Μιχαλιός και αφού βλέπει τα σεντόνια πρασινισμένα του απαντά με θαυμασμό: _Ρε Μανωλιό, είπαμε δα να προχωρήσεις, μα όχι και να φτάσεις και μέχρι τη χολή! Η ΚΑΛΗ ΣΥΖΥΓΟΣ Ο Αρ. Κρ…. από τον Α. Γεώργιο Λασιθίου, είχε τη συνήθεια να πηγαίνει το καλοκαίρι σε ένα αμπέλι που βρισκόταν λίγο πιο κάτω από το σπίτι του και να κάνει την ανάγκη του (το νερό του)  κάτω από μια κρεβατίνα τσιμπολογόντας ταυτόχρονα τα σταφύλια. Κάποια μέρα εκεί που έκανε αυτό πάει και κάθεται μια μέλισσα πάνω στο πουλί του. Βλέποντά την ο Αριστοτέλης χαμογελά και της λέει πειρακτικά: _Μωρέ μπράβο λουλούδι που βρήκες να κάτσεις;! Και πριν προλάβει να τελειώσει τη φράση, επειδή κουνήθηκε, η μέλισσα φοβισμένη του κεντρίζει το πουλί  και φεύγει. Σε λίγο πρήζεται το πουλί του Μανωλη και κείνος σφαδάζει από τους πόνους και βάζει τις φωνές. Ακούγοντάς αυτό η γυναίκα του, τρέχει και τον παίρνει και πάνε πιο κάτω σε ένα εκκλησάκι. Εκεί βάζει το δάκτυλό της στο λάδι ενός καντηλιού και μετά αρχίζει να αλείφει σταυρωτά το πουλί του συζύγου της και λέγοντας ταυτόχρονα τρεις φορές: _Στο όνομα του Θεού και της Παναγίας, πάρ’ του, θεέ μου, τους πόνους και άφησέ του το πρήξιμο! _Στο όνομα του Θεού και της Παναγίας, πάρ’ του, θεέ μου, τους πόνους και άφησέ του το πρήξιμο! _Στο όνομα του Θεού και της Παναγίας, πάρ’ του, θεέ μου, τους πόνους και άφησέ του το πρήξιμο!

ΟΙ ΣΚΥΛΟΙ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΜΙΛΟΥΝ ΚΡΗΤΙΚΑ!! Ο Μανώλης πάει ταξίδι στην Αμερική και όταν επιστρέφει τον ρωτά ο σύντεκνός του: _Και ίντα σού ‘κανε δα, μπρε σύντεκνε, πλιά εντύπωση στην Αμερική; _Να σου πω, σύντεκνε, οι σκύλοι. Οι σκύλοι στην Αμερική είναι πλιά καλοί και πλια μορφωμένοι από τσ’ ανθρώπους. Οι άνθρωποι εκειδά σου μιλούνε αλλιώς από μας, ενώ οι σκύλοι μιλούνε  σαν και τσι δικούς μας, γαυγίζουν Κρητικά! Να μα την Παναγία, σύντεκνε!